۲۹
بهمن
۰۲
للباقی
به گمانم یکی از نشانه های اخلاص، زیاد حرف زدن با خداست!
این که از هر دری و در هر مجالی، در خلوت و جلوت، با خدا حرف بزنی نشانه این است که فقط و فقط خدا را می خواهی؛ عاشقی که فقط با معشوقش آرام می گیرد.
اهل سرزنش، کلیم الله را ملامت کردند که چرا پاسخ خدا را اینقدر طولانی دادی هنگامی که پرسید: • وَمَا تِلْکَ بِیَمِینِکَ یَا مُوسَىٰ •
می توانستی بگویی عصا هست و تمام! اما موسی طولش می دهد! •قَالَ هِیَ عَصَایَ أَتَوَکَّأُ عَلَیْهَا وَأَهُشُّ بِهَا عَلَىٰ غَنَمِی وَلِیَ فِیهَا مَآرِبُ أُخْرَىٰ•
اهل سرزنش نمی دانند که موسی دنبال بهانه ست که با معشوقش صحبت را به درازا بکشاند!
`و چون حدیث تو آید سخن دراز کنم ... .`
و این یکی از آن رازهای ناب عاشقی است.
للحق
