چاخانیسم

شماره مهر 90 نشریه متین     چاخانیسم: یادداشتی که در زیر آمده است را تقدیم نامزدهای انتخاباتی می کنم که شاید در حین تبلیغاتشان مردم را هم کمی فهمیده فرض نمایند !!!!!؛ نوشتیم تا آیندگان عیب مان نکنند...!!!   مکتبی به نام چاخانیسم که معمولاً همه ساله حدود انتخابات سر و کله اش پیدا و به عنوان ابزاری قدرت مند بین برخی از نمایندگان شناخته شده است ، پس از اتمام رأی گیری، این ایدئولوژی تاریخ مصرف گذشته مستقیماً به سمت زباله دان تاریخ شوت می گردد. این مکتب بر خلاف دیگر مکاتب فکری در حالی وجهه ای کاملاً بیرونی و تبلیغاتی دارد که متفکران و پایه گذارانش آرمان­شان را تنها رأی آوردن و کسب قدرت می دانند و برایشان هدف، به شدت وسیله را توجیه می کند. در طول مدتی که این تفکر به فاز اجرایی خود می رسد، این نمایندگان به شدت مردمی می شوند و خود را متعلق به مردم می دانند؛ مرتباً به این طرف و آن طرف می روند(ریتم دویدن شان هم شبیه فیلم های چارلی چاپلین است...)؛ مشکلات مردم را گره های خود می خوانند؛ اگر ناراحتی برای کسی پیش بیاید به شدّت افسرده می شوند؛ به طوری که اگر پیرزنی سرما بخورد، سریعاً خود را بر بالین آن می رسانند و آن چنان از ته دل احساس هم دردی و هم دلی می کنند که معمولاً خودشان هم سرما می خورند! (البته شاید با یک حساب سرانگشتی می توانیم درک کنیم که این سرما خوردگی ارزشش را دارد... نه؟!) در آخر نطق های بس گیرا ایراد می کنند (با شعارهای مافوق تصور...!!) که اگر کسی با طنزهای تلویزیون ارضا نشد به این سخنرانی ها سری بزند، روحیه اش تازه می شود. در طول این مدت مراسم های پذیرایی و هدایای نفیس نیز برای عموم (که دیگر به چشم آدم های بسیار ویژه نگریسته می شوند) هم تا دلت بخواهد برپاست. حالا این آدم ها چگونه دم از امام و رهبری می زنند...؟! حالا این آدم ها چگونه دم از عدالت می زنند...؟! حالا این آدم ها چگونه دم از نظام اسلامی می زنند...؟!  حالا این آدم ها چگونه دم از محرومین و مستضعفین می زنند...؟!  حالا این آدم ها چگونه دم از مبارزه با فساد می زنند...؟!  حالا این آدم ها چگونه دم از خدمت می زنند...؟!     حالا این آدم ها چگونه... تو باید بدانی و من...