رضانامه1 ...

آقا رضای عزیزسلامارادت داریم گنی گنی.( گ رو همراه با کسره بخون) یعنی بسی زیاد ...جلسه اول که خیلی عالی بود. دم و بازدم ت گرم.امیدوارم بتونی برین عهد که بستی، بمونی ...البته اولش سخته و چوب خوری داره اما قطعاً در آینده اگه با همت باشی، همه چیز درست میشه.خیلی ها به تو نیاز دارنا. اولیش خودم.البت اعتماد به نفس کاذب هم نگیرتت!!دنیا میگن خیلی کوچیکه. ولی انگار توی این یه وجب جا هم من و تو  گم شده بودیم. قربون خدا چی شد که  پیدات کردم؟! نمیدونم ولی خودشون میبرن، خودشون میدوزن. خودشون تنمون میکنن. چی بگم والا... دم اونا هم خیلی گرمه.اما  گاهی این وسط یه عاقله مردی باید پیدا شه که چنان کشیده ای بکشه زیر گوش آدم و نهیبی مردونه بزنه که:( هی! چه مرگیته؟؟! آدم باش بی شعور عوضی!!) و چندتا فحش آب دار دیگه که در شأن این مکان مقدس نیست!بعد که کلی بارت کرد و تغییر فاز دادی،  بری کنار یک حوض آبِ پره ماهی گلی، زیر نور مهتاب، کنار چند تا گلدون شمعدونی تفألی به حضرت حافظ بزنی و بیاد ...کمتر ذره نه ای پست مشو مهر بورزتا به خلوتگه خورشید رسی چرخ زنانپیر پیمانه کش من که روانش خوش بادگفت پرهیز کن از صحبت پیمان شکنانآره رضا جون... بعدشم یک مشت آب،همچی مشتی پشت سر هم بریزی به صک و صورتت تا حال بیای...بعد همون جا دراز بکشی و فکر کنی ...آخ که چه حالی میده... اگه کسی از پنجره این دیوانه بازی هات رو ببینه ...حتم دارم اون هم میخنده!و مگه زندگی جز اینه ؟!مگه زیبایی  غیر اینه ؟!پس تو هم بخند! همین جا گه گاهی برات چند کلمه ای مینویسم.قربانتیاعلی