امیری حسین و نعم الامیر ...

من الغریب الی الحبیب مولا جان به سراپرده گیجی و خماری مبتلایم کن  از دلم خار مغیلان زمان را برکش بر من مسحور زمانه نظری کن مددی می خواهم  مددی می خواهم که به انگشت اشارت همه ی دام زمان را برهانم آسمان را افق خویش کنم سرزمین عصرها را طی کنم و به دنبال ندایت ای قتیل اشک ها همه ی جور زمان را بکشم و به پهنای همه خوبی ها بنده باشم به غلامی سر تعظیم به درگاه گل لبخندت و به ایوان نظرکرده شاهیت فرو آورم و بر بلندای زمان ها گویم عالم همه روزه تشنه ی روضه رضوان تو بوده کل یوم عاشورا صحنه ی عشق بازیِ بازی تو بوده کل ارض کربلا میدان طنازی نازی تو بوده هر کسی را غم لیلی است و مجنون به هوای سر لیلی پای سگ بوسید! من که آواره عشق و گنه خویشتنم جز در خانه ارباب نگشتم اسیر رو به همه عالم کنید هر غریبی را امیری است امیری حسین و نعم الامیر ...