آنتروپی
چهارشنبه 25 شهریور 1394 :: نویسنده : محمد طاهری
للباقی
دیروز کلاس دینامیک گاز داشتیم. استادش را دوست دارم. انسان جا افتاده ایست که درس دادنش به غایت شیرین است و دل نشین و صدالبته بعد علمی شان هم بالاست.
قانون اول و دوم ترمودینامیک را بحث کردند و فرمول هایش. قانون دوم ترمودینامیک و بحث آنتروپی، همیشه به خاطر درون مایه فلسفیش برایم بسیار جذاب بوده است. دکتر هم شروع کردند به توضیح دادن از همان مسیر و مجرایی که دوست می داشتم. بحث های زیبای فلسفی را شروع کردند و بحث های حرکت جوهری ملاصدرا. جالب تر آن که این روزها دارم کتاب نهاد ناآرام جهانِ دکتر سروش را می خوانم که همین بحث های حرکت جوهری را شرح و بسط می دهد. دکتر گفتند که آنتروپی سیستم ها خود به خود در حال بیشتر شدن است. آنتروپی را به اشتباه در دوران دبیرستان برایمان بی نظمی تعریف کرده اند حال آن که دقیقاً غلط است و این نگاه تصادفی و مادی به دنیا ست. دنیا و جهان دارد به سمت آنتروپی بیشتر حرکت می کند. تا کجا؟ قسمت زیبای مسئله این است که افزایش آنتروپی تا حالت تعادل جهان ادامه می یابد. و آن هنگام دیگر حرکتی نخواهیم داشت. از دکتر پرسیدم چرا شما تعادل را با عدم حرکت یک معنی کردید؟ ایشان هم حرکت جوهری ملاصدرا را بیان کردند و بحث قوه و فعل. بحث های بسیار شیرین. ترمودینامیک خیلی قشنگ حرکت جوهری ملاصدرا را توضیح می دهد.
آنتروپی: خاصیتی که قابلیت سیستم برای تغییرات خود به خودی را نشان می دهد.
دنیا به چه سمتی می رود؟
خدا عین تعادل است. "یفعل الله ما یشاء بقدرته"
للحق
