شهدا را گزینش نکنیم
سه شنبه 7 اردیبهشت 1395 :: نویسنده : محمد طاهری
للباقی
شهدا را گزینش نکنیم
ما نسلی هستیم که با شهید حقیقی زندگی نکرده ایم. دست بالا از شهید یک روایت مجازی شنیده ایم. آن هم راوی با پشت زمینه آهنگ "آهو ساگلام" روایت می کند از شهدایی که همه و همه خیلی خیلی خوب و بی عیب بوده اند و انگاری سیبی که از وسط دو نیم کرده باشی خَلقاً خُلقاً و منطقاً مثل همدیگر بچه مثبت!
با این روایت های گزینشی هیچ وقت نمی توانیم نسبت دقیقی با شهدا پیدا کنیم؛ آن ها هم که می خواهند با این روایت های گزینشی شهید را الگو کنند سخت شکست می خورند.
روایت های گزینشی از شهدا هم جفاست به شهدا و هم جفاست به راه شهدا و هم جفاست به راهیان شهدا. این روایت ها دست بالا برای بار اول شاید جذابیت داشته باشد اما برای بارهای بعد تکراری می شود و از تکرار، ملال آید.
باید همه شهید را بگوییم؛ همه دوران شهید را. چه دورانی که احیاناً به مذاق ما خوش نیاید چه دورانی که خوش مان بیاید. این طور سیر تطور و دگرگونی آنان مشخص می شود و جوان مشتاق می تواند خودش را در آیینه فلان شهید محبوبش ببیند.
از طرف دیگر واقعاً شهدا مثل هم نبوده اند و هرکدام برای خودشان یک انسان منحصر به فرد بودند. دقیقاً مثل هر کدام از ما که یک انسان منحصر به فرد هستیم و حتی با برادرمان هم کلی فرق داریم. زیبایی انقلاب اسلامی این جا بود که همه جور آدم را به دستگاه انسان ساز خود وارد کرد و شهدا خارج کرد. همه شهدا یک محصول خاص نیستند بلکه هر کدامشان یک محصول خاص هستند که با دیگری متفاوت اند. این فرهنگ شهادت است.
سید مرتضی آوینی، شاهرخ خان، مجید سوزوکی، اصغر وصالی، مصطفی چمران، محسن وزوایی، ابراهیم همت و حاج احمد متوسلیان هر کدام میوه های متفاوت باغ انقلاب هستند که طعم های مختلف دارند اما همه دل نشین اند.
البته در این بین اثرات هنری که این دید گزینشی را مورد نقد قرار میداده است، تولید شده است. یک نمونه از این آثار فیلم مستند" ایستاده در غبار" است. این فیلم مستند یک روایت صادقانه از حاج احمد متوسلیان است. روایتی که هم خُلق تند حاج احمد را نشان می دهد و هم رقت قلبش را. هم شجاعتش و هم اقتدارش. به همین خاطر این فیلم قابل ستایش است.
للحق
