منزل به منزل

للباقی

 

روزهای خاصی دارد می گذرد؛ گاهی که دل مشغولی به سراغم می آید به خودم تشر می زنم که بنا نبود دلت بلرزد! بنا نبود جز توکل و توسل و عقل به چیزی متصل شوی؛ بنا نبود گمان کنی خودت طی طریق می کنی؛ بنا نبود جلوه ها چشمانت را پر کند؛ بنا نبود در سرزمین وجودیت چیزی به اسم ترس، بتواند نزدیک مرزهایت شود؛ بنا نبود آسمان خواسته های خدایی ت کوچک باشد ... .

دلم روشن است؛ نه به خودم؛ نه به مسیرم؛ نه به اهدافم؛ نه به آرمان هایم. دلم روشن است که درین عالم پر معنا کسی را دارم که با او بودن یعنی قدرت مندترین بودن؛ مرا از خودت جدا نکن و مرا به منزل مقصود برسان.

بعدالتحریر: این منزل هم کار خود تو ست ...!

 

للحق