رحلت به سرزمین های نارفته وجودی خویش

للباقی

مادامی که ما محیط بر خودمان نباشیم دنیا می تواند با تکانه هایش از ما نیشگون بگیرد!
آدم خلیفه الله، شایسته ی نیشگون موجود پست و ذلیلی مثل دنیا نیست و ما راهی نداریم جز رحلت ... .
باید راحل شویم به سمت سرزمین های نارفته ی وجودی خودمان تا از خویشتن مان بزرگ و بزرگ تر شویم؛ آن چنان که اگر کوه ها جابه جا شدند دل ما اندکی جابه جا نشود.
فرصت سال نو، فی الواقع فرصت نو و تازه شدن ست که آدمی هماهنگ با نو شدن خلقت، با انگیزه ای بیشتر، راحل سرزمین های نارفته وجودی خویش شود.
خدایا مرا برای این رحلت برگزین.

یا مقلب القلوب و الابصار
یا مدبر اللیل و النهار
یا محول الحول و الاحوال
حول حالنا الی احسن الحال

للحق