عالم درون

للباقی

 

خیال خامی ست که گمان می کنیم عالم بیرون می تواند ما را به آرامش برساند؛ عالم متکثر بیرون و مظاهرش شاید مسکّنی زودگذر باشد اما تا آدمی از درون به آرامش نرسد نمی تواند راحل سرزمین های وجودیش شود. 
این حرف ظاهرش زیباست اما باطنش به سختی و مشکلی راه طریقت و عاشقی ست؛ که فرمود از هزار مرد یکی نرسد ... .
راز ماجرا درین است که آدمی باید بر همه نیازهایش محیط شود؛ حتی نیازهایی که از بیرون باید مرتفع شوند! و این یعنی باید وسعت ش بزرگتر از دنیا شود. 
و این یعنی ... .

"درون توست اگر خلوتی و انجمنی است
 برون زخویش کجا می روی جهان خالی است"

للحق