یا منشئ السحاب

للباقی

در سایه، به کمر روی زیر انداز دراز کشیده ام و محو آسمان شده ام. تکه ابر بزرگ پنبه ای که وقتی به گوشه هایش دقت می کنم، حرکت آن ها را می بینم که چگونه با باد جا به جا می شوند؛ حال خوبی دست می دهد؛ می روم به دوران کودکی که محو آسمان و ابر می شدم. اما این حال خوب دوامی نمی آورد و سریع سوال های به ظاهر علمی، چندرغاز معلوماتم را به چالش می کشد؛ در آن ارتفاع سرعت باد چه قدر و میعان در آن لایه چگونه است و جاذبه چه قدر باشد که باران ببارد و از این مزخرفات ... .
در آن چند لحظه حال خوب که یاد بچگی افتادم، آسمان برایم بزرگتر شد و با عظمت تر؛ شیرین تر و رویایی تر ... ؛ و راستش بخواهی از دل آن چند لحظه حال خوب، به معناهای حال خوب کن دیگری هم میشد سر زد!

خدایا از این معلومات های غیر نافع که سادگی لذت بردن از معنا را از ما گرفته به خودت پناه می برم یا منشئ السحاب ... .

للحق