آشتی ملی
للباقی
سال ۹۵ سیدمحمد خاتمی طرحی را مطرح کرد تحت عنوان #آشتی_ملی. این تعبیر به زبان آقای خاتمی و برای آن مقطع زمانی، تعبیری مسرفانه بود. چرا که اولاً) اگر قهری بود قهر مردم نبود و دست بالا قهر حاکمیت با یک طیف اقلیت اصلاح طلب رادیکال بود که رسماً در مقابل خواست اکثریت مردم در انتخابات ۸۸ اردوکشی خیابانی کرده بودند. ثانیاً) مطرح کننده طرح، خود ذی نفع در ماجرا بود و شائبه تعارض منافع جدی.
این طرح در آن مقطع زمانی نه تنها از سمت توده مردم پیگیری نشد حتی با انتقادهایی از جریان اصلاحات هم روبه رو شد.
اما امروز ماجرا به نحو دیگری ست و گمانم این است که این تعبیر برای امروز و به زبان سید ابراهیم رئیسی نه تنها مسرفانه نیست بلکه به هنگام و به حق است. چرا که اولاً) امروز تنها یک طیف سیاسی اقلیت قهر نیستند بلکه بخشی از مردم به دلیل ناکارآمدی های این چندساله عمیقاً گله مندند. ثانیاً) امروز رئیسی در موضع قدرت ست و نه ضعف؛ و شائبه تعارض منافع شخصی برایش مطرح نیست.
آقای رئیسی درین چندساله نشان داده نگاهش جناحی و سیاسی نیست و برای پیشبرد مصالح کشور تنگ نظری پیشه ش نیست؛ از دعوت محکوم زندان رفته ای چون محمد قوچانی به جلسه رسانه ای قوه قضائیه تا برنامه خواستن از محکوم زندان رفته دیگری چون احمد زیدآبادی نشان می دهد از شنیدن صدای مخالف ابایی ندارد و بها می دهد.
امیدواریم این نگاه در کل بدنه دولت ساری و جاری شود تا با کارآمدی واقعی و استفاده از همه ظرفیت های کشور با هر سلیقه ای زمینه آشتی فراگیر ملی فراهم آید.
للحق
