عدم عالم بیرون

للباقی
هیچ چیزی در عالم بیرون، برای ما اصالت ندارد و کٱلعدم است؛ انگاری چیزی نبوده و نیست و نخواهد بود.
پروردگار عالم که رب است و مربی، عالم بیرون را برای زمینه سازی تربیت ما آفریده ست و با این حساب، دردها و غم ها و راحتی ها و شادی های عالم بیرون، همه سراب است ... .
عوالم بعد از این دنیا، تجلی بیشتری از عالم درون ما است؛ ماییم و یک ابدیت تجلی عالم درون مان... .
بعدالتحریر: این روزها عصرِ غوغای عالم بیرون است؛ انسان امروز، به بیرونی ترین عالم ها تبعید شده است؛ و انسانی چنین تبعیدی، اسیر ترس و تنهایی ست ... .
`یا مونسی عند وحشتی`
للحق