هر کجا هستم، باشم؛ آسمان مال من است
للباقی
به گمانم گاهی ما که زیاده آرمان خواهیم! فراموش می کنیم که انقلاب قرار نیست حکومت عدل موعود باشد! دست بالا بتواند زمینه را برای ظهور آماده کند. اگر این گزاره را بپذیریم دیگر این قدر اعصاب و روان مان از این همه بی عدالتی ها و تبعیض ها و فسادها خرد نمی شود و طاقت مان طاق!
یکی از دل مشغولی های همیشگی من این بوده که جایی باشم که اثرگذاری حداکثری داشته باشم؛ این دل مشغولی ها گاهی زیاده آدمی را دچار شک و تردید و ابهام و حتی کم انگیزه ای می کند و این پرسش که دائماً مثل پتک بر سر آدم زده می شود که این جایی که هستی واقعاً برای آن آرمان های بزرگ موثری؟!
امروز اما دیگر "جا" برایم نیست؛ هر جا که باشم، باشم. باید بپذیرم که توقعاتم واقعی باشد هم از جامعه هم از انقلاب و هم از خودم.
من سال ها فکر می کردم باید چه بخوانم چه علمی بیاموزم چه شغلی را بپذیرم و چه های بسیاری که همیشه در سر م رژه می رفته اند اما امروز آرام ترم. به گمانم تنها چیزی که مهم است این ست که آدمی عمرش را در جهاد بگذراند؛ یعنی برای خدا و در جهت تحقق اراده الهی؛ باقی دیگر اهمیت چندانی ندارد. رشته و شغل و مهارت و جایگاه و ... .
خدایا شبی حال رهایی خوبی داشتم؛ با خودم فکر می کردم چه قدر ها می توانم عاشق تر باشم!
للحق
