آرزوهای تاریخی

للباقی

به گمانم این روزها باید بیشتر از اکنون، درباره گذشته حرف بزنیم؛ باید برگردیم به روزهای پیش از بهمن 57؛ باید برگشت به خرداد 42؛ و درست برگشت به کشف الأسرار. و اگر حوصله داشتیم سری به مشروطه بزنیم و تنبیه الامه و تنزیه المله! 

43 سال از یک اتفاق بزرگ سپری می شود؛ نه روزهای پیش از انقلاب یا روزهای اوایل انقلابیم که صرفاً از آرزوهایمان بگوییم نه عمر زیادی از انقلاب گذشته که صرفاً حسرت بخوریم.

باید مرور کنیم و از آرزوهای آن زمان ها حرف بزنیم؛ ببینیم چه قدر آن آرزوها واقعی بوده اند چه قدر آرمانی؛ آن آرزوها را در بستر اقتضائات تاریخی و مناسبات جهانی و تطور زمانه نگاه کنیم و به جای آرمانی قضاوت کردن، واقعی قضاوت کنیم.

من نمی دانم اگر بر فرض میزگرد آزاداندیشی امروز شکل بگیرد و از حضرت امام و حضرت آقا و حلقه یارانشان مثل شهید مطهری و شهید بهشتی در جلسه باشند تا علی شریعتی و محمدباقر صدر تا مرحوم نائینی و شیخ فضل الله و بخواهند در مورد امروز صحبت کنند، چگونه قضاوت می کنند؛ ولی حتم دارم اقتضائات تاریخی و مناسبات جهانی  و تطور زمانه، باعث بشود برخی از نگاه ها و آرزوهایشان تغییر کرده باشد.

اما به گمانم از این که نخ تسبیح همچنان محفوظ مانده است، همگی اتفاق نظر داشته باشند.

نخ تسبیح، نظامی بر پایه خواست و اراده مردم است که با عقلانیت اسلامی دنبال عدالت و آزادی و استقلال و بسترسازی برای تشکیل حکومت اسلامی و انسانی و الهی است.  

اگر این روزها حالمان خوش نیست، به خاطر این ست که سرمایه اجتماعی این انقلاب دارد لطمه جدی می بیند. "خواست و اراده و ایمان مردم، حتّی بالاتر از این، عواطف آن‌ها، پایه‌ی اصلی حکومت است. این نظر اسلام است و ما هم به همین معتقدیم." این جمله راه بر نظام است؛ در نظامی که حتی باید محافظ عواطف مردمانش باشد، این حجم از بی هنری و بی تدبیری در مقابل عواطف و خواست مردم توسط یک سری مسئول جاهل و خائن، عمیقاً نگران کننده ست و حال همه مان را ناخوش می کند.

باید احساس خطر کرد از این مسئولان جاهل و خائن که آرزوهای تاریخی ما را نشانه گرفته اند. در همین روز جمهوری اسلامی باید بلند فریاد زد که هر صدایی در مقابل اراده و عواطف مردم باشد صدای ضد انقلابی است و صدای انقلابی، درست صدای مردم است.

به امید حفظ و تأیید این نخ تسبیح تا ظهور ولی عصر(ارواحنا فداه).

للحق