کشف لحظات غربت که ذاتاً تویی

للباقی

من کشف این لحظات پر شکوه را قدر می دانم و خاضعانه سر به سجده ی خالق این لحظات می سایم. 

لحظات با هیبت عقد با تنهایی و هم آغوشی با غربت، جلوه تازه ای از تو ظهور می کند که پیشتر آن را نه تجربه کرده ام نه این چنین حسش! لحظاتی که دنیا و ما فیهایش سیاه و فقط نور تو آشکار می گردد و خدا می داند که این سیاهی از فراق ما ست ... .

و تو می بینی که درد، فصل مشترک همه این لحظات است ... .

چه خوشی بالاتر از این که این لحظات، ذاتاً تویی!

 

 

``ای تکیه گاه و پناه

زیباترین لحظه های

پرعصمت و پر شکوه

تنهایی و خلوت من

ای شط شیرین پرشوکت من``

 

للحق