استغناء

للباقی

 

تا به کوی میخانه، ایستاده ام دربان/همتم نمی گیرد، شاه را به دربانی

 

ناب ترین حس در عالم شاید حس استغناء باشد؛ حسی که همه عالم برایت بی اهمیت می شود و فقط تو می مانی و محبوبت و باقی همه هیچ... .

این حس لزوما برای اهل معرفت به گمانم رخ نمی دهد؛ این حس تحفه ای ست که گاهی به سببی-شاید یک انقطاع- چون نفحه ای بر جان ما می گذرد. 

چه قدر این حس دوست داشتنی و ناب و تازه است ... .

 

للحق