فریم به فریم

للباقی

گاهی سرعت زندگی آن قدر تند و سریع می شود که دیگر نمی توانی مثل گذشته فریم به فریم زندگیت را فکر کنی و مختصاتت را نسبت به آن ها دقیق تشخیص دهی.

اولاً می بایست آدمی کوله بارش را پیش از تند شدن سرعت زندگیش تا می تواند بسته باشد.

ثانیاً باید به خودش توقف های اجباری بدهد و در ایست بازرسی های اختیاری، حسابی خودش را از لحاظ فکری و برنامه ای تخلیه کند و باز از نو سوار کند تا بداند جهت گیریش به کدام سوی عالم است.

ثالثاً پیش از گذشته خودش را چون کاهی بداند که به سیل حرکت دوست افتاده است و عمیق تر خودش را عاجز و خدایش را قادر بداند و دل به توکل بسپارد و عاشقی کند.

خدایا در این میانه، که چنین سرعت زندگیم تند شده است که از فکر کردن به فریم به فریم آن، ناتوان شده ام دستم را رها کن و خودت راهبریم را برعهده بگیر که جز تو راهبر و خدایی ندارم.

تا یار که را خواهد و میلش به که باشد.

28 مرداد 1402؛ گرین

للحق