اگر امام نبود ...

للباقی

اگر امام نبود ...

من متولد 70 ام. نه دوران پیش از انقلاب را درک کرده ام. نه خود انقلاب و نه دوران ابتدایی و پرتلاطم انقلاب مثل جنگ را. و مهم تر از همه این ها بانی این انقلاب را نیز درک نکرده ام. هر چه از او می دانم محصول خوانده ها و شنیده هایم است. اما این روزها در عنفوان جوانی سوالی که برایم بیش تر از هر زمانی مطرح است و می تواند ذهن کنجکاو جوانیم را تحریک به فکر کردن کند این است که اگر امام نبود روزگار امروز من چگونه بود.

نمی دانم اگر امام نبود من چگونه می اندیشیدم. آیا دین و مکتب برایم جز تنظیم کننده رابطه خود و خدا کارآیی دیگری داشت؟ آیا معنویت و معرفت دینی جز از مأذنه های مساجد شنیده و تبلیغ می شد؟

دفتر جدید

دفتر جدید

سه شنبه 11 خرداد 1395 :: نویسنده : محمد طاهری

للباقی

دفتر قبلی حدود سه چهار سال همراهم بود. اما این دفترکه الان تمام شد فقط چهارده ماه عمرش بود. چه قدر حرف های دلم درین مدت زیاد شده که این قدر سیاهه، سیاه شده است! دفتر دل نوشته دیگری را شروع می کنم به نوشتن. دفترهایی که مهم ترین دارایی های زندگیم هستند و در ایام بسط و قبض، همدم و همراه و رفیقم.

تفاوت بسیاری است در دفتر خواندن و دفتر نوشتن. شاکرم که توفیق دفتر نوشتن دارم.

بشوی اوراق اگر همدرس مایی

که در درس عشق در دفتر نباشد ...

للحق

خانه شما

خانه شما

سه شنبه 4 خرداد 1395 :: نویسنده : محمد طاهری

للباقی

امشب آمدم خانه شما. چه حال خوشی داشتم هنگامی که لباس می پوشیدم، هنگامی که عطر می زدم، هنگامی که آرام قدم برمی داشتم، هنگامی که برای تو ذکر می گفتم، هنگامی که وارد می شدم ... .

تا آن صدای خاص را شنیدم دلم روشن شد. چه قدر این صدا شبیه صدای تو است. در صدایش، ادایی ست شبیه اداهای تو. آرامشی ست شبیه آرامش تو. لطفی ست شبیه لطف تو.             بی اختیار همه سنگینی این مدتم را در لابه لای صدایش گم کردم و اشک هایم جاری شد. مانده ام چه طور این مردم عاشق و در به در این صدا نمی شوند؛ صدایی که این قدر شبیه تو است ... .

للحق

1182

1182

یکشنبه 2 خرداد 1395 :: نویسنده : محمد طاهری

للباقی

چه کسی می تواند از تنهایی و غربت حرف بزند در حالی که مولایش 1182 سال است که در تنهایی و غربت محض ست. باورش سخت ست و فهمش سخت تر.

آقای خوب و مهربان و تنها و غریبم؛ شوق تو را دارم. همین ...

للحق 

استخوان خوک و دست های جذامی

استخوان خوک و دست های جذامی

پنجشنبه 30 اردیبهشت 1395 :: نویسنده : محمد طاهری

للباقی

پشه ای موزیانه سعی می کند روی صورتم فرود بیاید. تا پاهایش کمی با سطح صورتم تماس می گیرد احساس می کنم با چنگال در گوشت صورتم می کشند. با واکنش سریع دستم، فرودش را ناموفق می کنم و همان طور که چشم هایم را بسته ام به "استخوان خوک و دست های جذامی" فکر می کنم. دومین کتابی ست که از مصطفی مستور می خوانم. بعد از روی ماه خداوند را ببوس ش. کتاب، چند برش از زندگی اهالی یک برج مسکونی ست که هر کدام دغدغه و گرفتاری خاص خودشان را دارند و تلاش می کند با توصیف های زیبا و دقیق نشان دهد که همه شان زندگی را زیادی جدی گرفته اند به گمانم. این کتاب مثل کتاب دیگر مستور سعی می کند مخاطب را به فکر و تأمل وادارد. اما در کل حال خوبی با کتاب نداشتم.

پشه ی موزه می خواهد بختش را برای فرود و خوردن خونم روی پایم امتحان کند. پایم را باز سریع تکان می دهم و او مثل جنگنده ای مسیرش را تغییر می دهد. پدرم بلند می گوید محمد بلند شو همه هندوانه را خوردیم ها! چه شیرین ست.

تا پشه موزی باز به سراغم نیامده بلند می شوم و "بار دیگر شهری که دوست می داشتم" را دست می گیرم.

للحق

مصاف های آخر

مصاف های آخر

جمعه 24 اردیبهشت 1395 :: نویسنده : محمد طاهری

للباقی

این روزها مصاف عجیبی ست در سوریه. یک نقطه ی تلاقیِ زمانی و مکانی دو جبهه حق و باطل. چیزی شبیه خورشید گرفتگی؛ تلاقیِ زمانی و مکانی دو جبهه حقیقت و واقعیت. حتی روسیه با این همه کبکبه و دبدبه هم دارد درین جبهه، بازی می خورد با اینکه جاهایی فکر می کند دارد جبهه حقیقت را بازی می دهد. اما خودش در حال بازی خوردن در جبهه حقیقت ست.

حکایت غریبی دارد این روزهای سوریه. مصاف عزت و غیرت است. مصاف آرمان ها ست. مصافی ست برای ساختن یک حاکمیت الهی جدید بر ویرانه هایی که سوریه می نامندش. جنگ جهانی امروز از مصاف های آخر با جبهه خصم ست ...

للحق

بعدالتحریر: شهادت فرمانده عالی مقام حزب الله شهید سیدمصطفی بدرالدین تبریک و تسلیت باد.

 

خان طومان و ریف و حلب

خان طومان و ریف و حلب

یکشنبه 19 اردیبهشت 1395 :: نویسنده : محمد طاهری

للباقی

راحت نیست. سخت است.

در دلم غوغایی ست. برای رفقای هم قطاری که دارند غوغا به پا می کنند. این روزها داغ شان بیشتر بر دل حس می شود.

باید درس خواند. سر و کله زد با یک سری فرمول زبان نفهم. وقتی آمدی به فرمول و عدد، روح دادی زبان بفهم می شود. روحش را دارند بچه ها در خان طومان و ریف و حلب می دهند.

باید کار تشکیلاتی کرد. باید نیرو تربیت کرد. باید آن زمانی که خودی ها هم برای دنیا ناخودی می شوند مبارزه کرد. باید کتاب خواند. باید رمان خواند. باید شعر سرود. باید اشک ریخت. باید زندگی کرد. باید جان داد. بچه ها در خان طومان و ریف و حلب دارند جان می دهند.

... و باید شهید شد. بچه ها دارند در خان طومان و ریف و حلب شهید می شوند.

خدایا سنگینم.

للحق

گل تر

گل تر

جمعه 17 اردیبهشت 1395 :: نویسنده : محمد طاهری

للباقی

با خودم مرور می کنم ویژگی های گل را:

گل لطیف ست.

 خوش رایحه ست و آنکه استشمامش می کند به ناکجاد آباد دلش می رود.

 طناز ست و با همه هیبتش باوقار در باد می رقصد.

ساکت ست و سخیف جلوه فروشی نمی کند و خودنمایی در کارش نیست.

صادق است و اگر در اقلیمِ غیر رود ترجیح می دهد عاجلاً جان دهد.

 مهربان ست و وجودش برای بخشش بی منت ست.

گل همین هاست. تو اما لطیف تری و خوش رایحه تر. طناز تری و ساکت تر. صادق تری و مهربان تر.

 تو از گل، خیلی گل تری ...

للحق

یک دریا سکوت

یک دریا سکوت

سه شنبه 14 اردیبهشت 1395 :: نویسنده : محمد طاهری

للباقی

یک دریا حرف در سینه ام موج می زند و محکوم به سکوتم. فی الحال باید از سوختن کسان، سوخت و دودی برنیاورد.

 تا دوست چه اندیشد و حکمش به چه باشد...

للحق

ســــــــــــــــــــرابـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ ...

ســــــــــــــــــــرابـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ ...

یکشنبه 12 اردیبهشت 1395 :: نویسنده : محمد طاهری

للباقی

این روزهای جوانیم گمشده ای دارم که همه وجودم را به تسخیر خودش درآورده. حسابی بی قرارم کرده و طاقتم را طاق. تفسیر سراب ست این روزهایم.

اللَّهُمَ‏ یَا رَادَّ الضَّالَّةِ رُدَّ عَلَیَّ ضَالَّتِی

للحق

پونه و پیدن

للباقی

بهار است. همه جا سرسبز و پرندگان کیف شان کافور. زن همسایه مان برای مادرم پشتی پونه آورده و مادربزرگم پیدن ها را پاک می کند. فاصله ریشه و اصالت است پونه و پیدن.

زندگی کلاریج در سیا هرچه هم جالب باشد اما به شیرینی شیرین نیست که برای بار دوم می خوانمش. غرق در فکر آن لحظه پر شکوه شق القمر دلم هستم که به فاصله مژه برهم زدنی طریقت بین کفر و ایمان را طی می کند. هوا پس ست. باید هوا را در شرایط غیر دائم بررسی کنم. توده هوایی که پرنده را متلاطم می کند و باید کلی تبدیل بزنی از فوریه تا لاپلاس برای یک معادله پیچیده ای که فقط ما آدم ها بغرنجش کرده ایم. برای پرنده اگر شعر نو بخوانی gust را باز unsteady طی می کند؟ طی بکند یا نکند من همچنان در تلاطم آن رفیقی هستم که قصه اش عالم را مجنون می کند و شیرینش دنیا را دیوانه. اما من می ترسم؛ می ترسم که شق القمر را فراموش کنم. می ترسم که این مسیر را بی تو بروم و خوشحال باشم که خوشبختم.

سر می گذارم روی یَقُولُ الْإِنسَانُ یَوْمَئِذٍ أَیْنَ الْمَفَرُّ  و قسمش می دهم به این همه لطافت که قابلم بداند.

تو بخواهی می شود ... 

للحق

شهدا را گزینش نکنیم

شهدا را گزینش نکنیم

سه شنبه 7 اردیبهشت 1395 :: نویسنده : محمد طاهری

للباقی

شهدا را گزینش نکنیم

 

ما نسلی هستیم که با شهید حقیقی زندگی نکرده ایم. دست بالا از شهید یک روایت مجازی شنیده ایم. آن هم راوی با پشت زمینه آهنگ "آهو ساگلام" روایت می کند از شهدایی که همه و همه خیلی خیلی خوب و بی عیب بوده اند و انگاری سیبی که از وسط دو نیم کرده باشی خَلقاً خُلقاً و منطقاً مثل همدیگر بچه مثبت!

با این روایت های گزینشی هیچ وقت نمی توانیم نسبت دقیقی با شهدا پیدا کنیم؛ آن ها هم که می خواهند با این روایت های گزینشی شهید را الگو کنند سخت شکست می خورند.

روایت های گزینشی از شهدا هم جفاست به شهدا و هم جفاست به راه شهدا و هم جفاست به راهیان شهدا. این روایت ها دست بالا برای بار اول شاید جذابیت داشته باشد اما برای بارهای بعد تکراری می شود و از تکرار، ملال آید.

باید همه شهید را بگوییم؛ همه دوران شهید را. چه دورانی که احیاناً به مذاق ما خوش نیاید چه دورانی که خوش مان بیاید. این طور سیر تطور و دگرگونی آنان مشخص می شود و جوان مشتاق می تواند خودش را در آیینه فلان شهید محبوبش ببیند.

از طرف دیگر واقعاً شهدا مثل هم نبوده اند و هرکدام برای خودشان یک انسان منحصر به فرد بودند. دقیقاً مثل هر کدام از ما که یک انسان منحصر به فرد هستیم و حتی با برادرمان هم کلی فرق داریم. زیبایی انقلاب اسلامی این جا بود که همه جور آدم را به دستگاه انسان ساز خود وارد کرد و شهدا خارج کرد. همه شهدا یک محصول خاص نیستند بلکه هر کدامشان یک محصول  خاص هستند که با دیگری متفاوت اند. این فرهنگ شهادت است.

سید مرتضی آوینی، شاهرخ خان، مجید سوزوکی، اصغر وصالی، مصطفی چمران، محسن وزوایی، ابراهیم همت و حاج احمد متوسلیان هر کدام میوه های متفاوت باغ انقلاب هستند که طعم های مختلف دارند اما همه دل نشین اند.

البته در این بین اثرات هنری که این دید گزینشی را مورد نقد قرار میداده است، تولید شده است. یک نمونه از این آثار فیلم مستند" ایستاده در غبار" است. این فیلم مستند یک روایت صادقانه از حاج احمد متوسلیان است. روایتی که هم خُلق تند حاج احمد را نشان می دهد و هم رقت قلبش را. هم شجاعتش و هم اقتدارش. به همین خاطر این فیلم قابل ستایش است. 

للحق   

بشکن ...

بشکن ...

چهارشنبه 1 اردیبهشت 1395 :: نویسنده : محمد طاهری

للباقی

هر بار که بر من خندیده ای، تجلی جدیدی کرده ای در همه وجودم و مرا شورانده ای بر همه قالب های پیشن از این. من به همه تجلی های پیشین تو کافرم. تنها به این تجلی جدیدت مومنم و به همه تجلی های بیش از این ت زیباترینم.

همه این هیبتی که نمی گذارد تو را زیباتر ببینم را بشکن. من به این شکستن های تو سخت محتاجم و عاشق. عاشق اینم که مرا یله کنی و تعلیق در یک ناکجا آبادِ خراب آبادِ بی مرزِ بی نام و نشان. یک جایی که هیچ کس مرا نشناسد و من دیوانه وار بلند بخندم و مجنون وار گریه کنم. بگویم این همه سنگینیِ دلم را که چون کوهی در بغض گلویم جا خوش کرده است. بگویم اسیرم. بگویم محتاجم. بگویم خسته شده ام.

 شده ام همان سجاده نشین با وقاری که بی امان محتاج بازیچه شدن کودکان کویش هست نازنینم. تو بخند عزیز دل و آرام جانم. تو عشوه کن و من را به رقص آر و بشورانم. مرا بشکن که شکسته شدنم آرزوست؛ خدا شاهد است. این روزهای دوری هم به سر می رسد به خندهایت قسم. دیگر بیش از این عذابم نکن. می آیم لااقل سیر نگاهم کن و باز بر من بخند ... .

للحق

 

بعدالتحریر: و تو شکستی ...

لیله الرغایب

لیله الرغایب

پنجشنبه 26 فروردین 1395 :: نویسنده : محمد طاهری

للباقی

 

امشب را به فکر خواهم گذراند. احیای فکری که فکرم را احیاء کند ان شاءالله ...

 

إِلَهِی إِنْ کَانَ قَلَّ زَادِی فِی الْمَسِیرِ إِلَیْکَ فَلَقَدْ حَسُنَ ظَنِّی بِالتَّوَکُّلِ عَلَیْکَ وَ إِنْ کَانَ جُرْمِی قَدْ أَخَافَنِی مِنْ عُقُوبَتِکَ فَإِنَّ رَجَائِی قَدْ أَشْعَرَنِی بِالْأَمْنِ مِنْ نِقْمَتِکَ 

 

للحق

اگر نازی ...

اگر نازی ...

جمعه 20 فروردین 1395 :: نویسنده : محمد طاهری

للباقی

 

نگاه های پنهانی

خنده های پنهانی تر

در خفا دعایم می کنی

می دانم؛ اصلاً چه بهتر

 

اگر نازی کند نـــــــــــــازی فرو ریزند قالب ها ...

خیلی محتاجت شده ام

والسلام

ر.خ در آستانه ماه های ثلاثه عشق و صفا و رهایی

 

للحق

بچه های پایین

بچه های پایین

 

للباقی بچه های انجمن، نه بچه های "بالا"هستند. نه بچه های "چپ" و نه بچه های "راست". اجالتا ما بچه های "پایین" ایم!

للحق

درگذشت محمدجواد جلال فرد

درگذشت محمدجواد جلال فرد

جمعه 13 فروردین 1395 :: نویسنده : محمد طاهری

للباقی

محمدجواد جلال‌فرد در عین ناباوری رفت.

 اولین باری که دیدمش، بحث‌مان شدید شد بر سر یک رجل سیاسی! بعدش سوار ماشینش شدیم و رفتیم پی کاری و بعدش کباب. امروز اما دل ما کباب شد از رفتن این جوان انقلابی متعهد عزیز. او جوانیش را برای عدالت خواهی و دفاع از ارزش هایی که به آن باور داشت، صرف کرد و رفتنش هم تلنگر بزرگی زد به همه همسنگران جوانش.

انّا لله و انّا الیه راجعون

للحق 

بچه سوسول، انقلابی نمی شود

بچه سوسول، انقلابی نمی شود

 

للباقی

بچه سوسول، انقلابی نمی شود

 

جالب است برای رانندگی یک چهار چرخه‌ی معمولی که دست بالا سه-چهار نفر سرنشین دارد، تصدیق رانندگی لازم است؛ اما برای مدیران ما در جمهوری اسلامی با این همه چرخ! و این همه سرنشین و این همه مقصدهای بلند، هیچ تصدیقِ مدیریتِ انقلابی شرط نیست! کانّه انقلاب‌ی سه دهه پیش شد و رفت پی کارش و امروز هر نوع مدیری با هر نوع گرایش فکری می تواند بیاید در رأس کار برای دستیابی به یک ژاپن دیگر تلاش کند و برای دل خوشی خودمان هم یک پسوند اسلامی می چسبانیم به ته آن که بشود ژاپن اسلامی!

طبع لطیف

طبع لطیف

 

للباقی

-آقا ببخشید طبع شما لطیف ست؟

-نمی دانم. شاید هم زمخت باشد. این چه سوال مزخرفی ست.

- به ظاهرتان نمی آید

. - چی؟ زمختی یا لطیفی؟

- حقیقتش آرام می زنید. کسی نداند فکر می کند به اندازه یک دریا شاعرید.

- از کجا می دانی نیستم؟ برای شاعر بودن باید دیوانی گذاشت زیر بغل و رفت سر هر کوچه جار و جنجال راه انداخت که ایهاالناس و الا یا ایها؟

- نیستید آقا. شاعر نیستید. اصلا دوست دارید به دریا بمانید. جسارت نباشد یک نهر کوچک هم نیستید چه برسد به دریا.

- دعوایت با من چیست؟

- دعوا ندارم. سوالی داشتم پرسیدم. خداحافظ شما باشد.

- ادای شمس درمیاوری؟ الان باید اوراق بسوزم که خنده بودم و گریه شدم، مرده بودم و زنده شدم؟

- برای مولوی دلسوخته، شمس حواله می شود. اگر من حواله شما باشم نسبت چندان بی ربطی نیست. باز با باز کبوتر با ... . راستی آقا تو چرا با خودت صادق نیستی؟

- مگر با تو صادق نبوده ام؟

- بوده اید. خوب هم بوده اید. به همین عطر مشترک من و شما هیچ وقت خیال این هم از ذهنم نگذشته که لحظه ای با من صادق نباشید. اما اگر بدتان نیاید یک جورایی چه طور بگویم کمی شما خودتان ....

- راحت حرف بزن جانم. چرا می لنگی در حرف زدن. صریح بودن را تو به من یاد دادی، هر چند هنوز خوب بلد نشده ام. با من هم غریبگی می کنی؟

- از شما آشناتر فقط خداست. اما خوب کمی سختم هست میان هیبت شما و صراحت و دلسوزیم کدام را برگزینم. بگذارید برای تان بنویسم.

- بنویس عزیز.

للحق

دکــــه زُهــــد ببندید در این فصـــل طَــرب

دکــــه زُهــــد ببندید در این فصـــل طَــرب

شنبه 29 اسفند 1394 :: نویسنده : محمد طاهری

للباقی

زمان، خیلی پیچیده است مثل بسیاری از چیزهای دیگر عالم. اصلاً چه چیزی در عالم پیچیده نیست؟! من که مطمئنم ضرب دو در دو که قول مشهور می گویند چهار است! هم پیچیده است.

 پیچیدگی خیلی مواقع، کلافگی می آورد؛ من اما بیشتر می پسندم که پیچیدگی ها برایم حیرت آور باشند تا کلافه آور!

حیرت از گام های نخستین حرکت است به گمانم. از طرفی می گویند عقل، چراغ راه است و مایه روشنی مسیر؛ اما عشق مایه حرکت است و اگر عشقی نباشد حرکتی نیست. حال نسبت حیرت با عشق چیست؟ سوال اساسی همین است. معتقدم عشق، سراسر حیرت است و اگر حیرتی نباشد عشقی نیست. این که به اشتباه اسم خیلی چیزها را می گذاریم عشق، اشتباه ماست و حضرت عشق بی تقصیر است حتماً!